Rośliny miododajne tabela – poznaj gatunki i ich korzyści

Jakie są rośliny miododajne?

Rośliny miododajne to te, które oferują pszczołom nektar, niezbędny do wytwarzania miodu. Wśród nich znajdziemy wiele gatunków, takich jak:

• byliny,
• drzewa,
• krzewy,
• rośliny jednoroczne.

Do najczęściej spotykanych roślin miododajnych zaliczają się:

• lawenda,
• facelia błękitna,
• rzepak,
• koniczyna czerwona.

Ich kolorowe kwiaty oraz przyjemny zapach mają magiczną moc przyciągania owadów zapylających. Krzewy, jak na przykład akacja, wyjątkowo wspomagają miodową produkcję, gdyż ich kwitnienie dostarcza pszczołom bogactwa nektaru. Z kolei drzewa, takie jak wiśnie czy jabłonie, nie tylko wzbogacają bioróżnorodność, ale również są wspaniałym źródłem pożywienia dla pszczół w okresie kwitnienia. Rośliny jednoroczne, takie jak słonecznik, również pełnią rolę roślin miododajnych, chociaż ich okres produkcji nektaru jest krótszy.

Warto zatem przemyśleć tworzenie kompozycji z różnych rodzajów roślin miododajnych. Dzięki temu pszczoły będą miały dostęp do bogatego źródła pokarmu przez cały sezon wegetacyjny. Prowadzenie ogrodów miododajnych przyczynia się do zwiększenia różnorodności ekologicznej, co korzystnie wpływa nie tylko na pszczoły, ale również na inne owady zapylające.

Dlaczego warto tworzyć tabelę roślin miododajnych?

Tworzenie tabeli roślin miododajnych jest istotnym krokiem w pszczelarstwie oraz w ochronie bioróżnorodności. Tego rodzaju zestawienie umożliwia pszczelarzom porównywanie wydajności miodowej różnych gatunków roślin, co ułatwia planowanie zasiewów. Wydajność miodowa, rozumiana jako ilość nektaru wytwarzanego przez rośliny, odgrywa kluczową rolę przy wyborze, które z nich uprawiać. Posiadając takie informacje, można działać efektywnie, co ma wpływ na jakość uzyskiwanego miodu.

Tabela zawiera cenne dane, takie jak:

• rodzaj roślin,
• sezon kwitnienia,
• ilości produkowanego nektaru.

Dzięki temu możliwe jest lepsze zróżnicowanie upraw, które sprzyja zarówno pszczołom, jak i innym owadom zapylającym. Na przykład, różnorodność roślinności w danym obszarze sprzyja wzrostowi populacji owadów, co pozytywnie oddziałuje na całe ekosystemy. Tego typu tabela może również ukazywać różnice między roślinami uprawnymi a tymi, które są miododajne, co wspiera pszczelarzy w odpowiednim doborze gatunków. Zachęca to do sadzenia mniej popularnych roślin, które bywają korzystne zarówno dla pszczół, jak i dla jakości miodu. Uwzględniając te rośliny w miododajnym ogrodzie, przyczyniamy się do wzrostu bioróżnorodności oraz zapewniamy pszczołom dostęp do pokarmu przez cały sezon wegetacyjny.

Jakie gatunki roślin miododajnych powinieneś znać?

Znajomość roślin miododajnych ma ogromne znaczenie dla osób pragnących wspierać pszczoły oraz produkcję miodu. Warto zatem bliżej przyjrzeć się kilku podstawowym gatunkom:

• Facelia błękitna – wyróżnia się jako jedna z najcenniejszych roślin nektarodajnych, charakteryzując się łatwością uprawy oraz intensywnym kwitnieniem,
• Gorczyca biała i gryka – to kolejne rośliny, które są ogromnym wsparciem dla pszczelarzy, dostarczając obfitość nektaru,
• Koniczyna biała – dostarcza pszczołom zarówno nektar, jak i pyłek,
• Nostrzyk biały – skutecznie przyciąga zapylające owady,
• Rośliny jednoroczne, takie jak ogórecznik lekarski czy chaber bławatek – zachwycają swoimi kolorami i aromatem, przyciągając owady,
• Czarnuszka damasceńska, komonica zwyczajna oraz seradela pastewna – wysoko cenione wśród pszczelarzy.
• Wśród ziół – warto wymienić hyzop lekarski, kocimiętka oraz lebiodka pospolita, które korzystnie wpływają na pszczoły.
• Lubczyk ogrodowy, melisa lekarska czy pszczelnik mołdawski – sprawdzą się idealnie w ogrodach miododajnych.
• Drzewa i krzewy, takie jak klon pospolity, jabłoń domowa, grusza pospolita, irga czy czeremcha zwyczajna – dostarczają pszczołom niezbędnych pokarmów w czasie kwitnienia.
• Nie można zapomnieć o żywokost lekarski, mięta, lipa drobnolistna, kuklik zwisły, rdest wężownik oraz ożanka nierównoząbkowa, które są doskonałymi źródłami nektaru.

Wszystkie wymienione gatunki odgrywają kluczową rolę w wspieraniu dobrostanu pszczół oraz bioróżnorodności w naszym ekosystemie.

Co to są rośliny pożytkowe i jaką pełnią rolę?

Rośliny pożytkowe, zwane także roślinami pszczelarskimi, odgrywają kluczową rolę w naszych ekosystemach, dostarczając pszczołom fundamentalnych składników odżywczych. Nektar, słodki sok bogaty w cukry, stanowi główny pokarm dla pszczół, natomiast pyłek kwiatowy dostarcza niezbędne białko, które jest istotne dla rozwoju larw. Te rośliny są nie tylko niezwykle ważne dla pszczelarstwa, ale także przyczyniają się do bioróżnorodności oraz zdrowia całych ekosystemów. W rzeczywistości produkcja miodu, z której wszyscy korzystamy, w dużej mierze zależy od różnorodnych roślin pożytkowych.

Podczas kwitnienia pszczoły zbierają nektar i pyłek, co jest ściśle związane z ich cyklem życia. Niestety, współczesne wyzwania, takie jak spadek liczebności pszczół, wymagają natychmiastowej reakcji. Wspieranie wzrostu roślin pożytkowych stanie się kluczowym elementem ich ochrony.

Staranny dobór roślin miododajnych może znacząco zwiększyć korzyści dla tych pracowitych owadów. Dodatkowo, dobrze przemyślane zarządzanie uprawami, zarówno w miastach, jak i na obszarach wiejskich, może stworzyć lepsze warunki dla życia pszczół. Przykładem roślin pożytkowych mogą być:

• koniczyna,
• facelia błękitna,
• lipa,
• wiśnia.

Ich wprowadzenie do ogrodów oraz upraw sprzyja nie tylko zwiększeniu bioróżnorodności, ale również poprawia stabilność ekosystemów oraz jakość miodu.

Jakie są główne funkcje roślin miododajnych w ekosystemie?

Rośliny miododajne odgrywają kluczową rolę w naszym ekosystemie. Wspierają różnorodność biologiczną i przyczyniają się do utrzymania równowagi w środowisku. Dają pszczołom oraz innym owadom zapylającym podstawowe składniki pożywienia, takie jak nektar oraz pyłek. Ich działalność jest nieodzowna w procesie zapylania roślin, co ma kluczowe znaczenie dla produkcji żywności oraz rozmnażania wielu gatunków.

Stabilność ekosystemów w dużej mierze zależy od obecności tych roślin, które przyciągają wiele zapylaczy, stymulując ich populacje i utrzymując harmonijną równowagę w naturze. Bez roślin miododajnych wiele ekosystemów mogłoby zmierzać ku kryzysowi bioróżnorodności, co z kolei wpłynęłoby na spadek dostępności pokarmu dla pszczół oraz innych zapylaczy.

Ponadto, te rośliny przyczyniają się do poprawy jakości gleby, a także zwiększają jej zdolność do zatrzymywania wody. W obliczu rosnących zagrożeń związanych ze zmianami klimatycznymi ich znaczenie staje się jeszcze bardziej wyraźne. Dzięki ich obecności nie tylko chronimy pszczoły, ale również przyczyniamy się do stabilności całego środowiska.

Różnorodność tych roślin ma znaczący wpływ na jakość miodu; różne źródła nektaru i pyłku umożliwiają produkcję miodów o unikalnych smakach i zdrowotnych właściwościach. Z tego powodu tak ważne jest, aby chronić oraz promować uprawy roślin miododajnych, co stanowi kluczowy element w zachowaniu zdrowych ekosystemów oraz wspieraniu produkcji żywności.

Jak zakładanie roślin miododajnych przyczynia się do ochrony pszczół?

Zakładanie roślin miododajnych jest niezwykle istotne dla zapewnienia ochrony pszczół. Dzięki tym roślinom pszczoły mają nieprzerwany dostęp do nektaru i pyłku, co jest kluczowe dla ich przetrwania. W obliczu globalnych wyzwań, takich jak zmiany klimatu oraz znikanie naturalnych siedlisk, te uprawy zyskują na znaczeniu.

Rośliny miododajne odgrywają fundamentalną rolę w tworzeniu Ekosystemów Pożytku Pszczelarskiego (EFA), co sprzyja rozwojowi pszczół oraz zachowaniu bioróżnorodności. Dzięki długiemu sezonowi wegetacyjnemu tych roślin liczebność pszczół może wzrastać. Różnorodność gatunków miododajnych dostępnych w ogrodach i na polach pozwala pszczołom zbierać różnorodne składniki odżywcze, co ma korzystny wpływ na ich zdrowie i efektywność.

Na przykład, krzewy akacji oraz drzewa owocowe, takie jak jabłonie, oferują dużo pożytku w okresie wiosennym, kiedy zapotrzebowanie pszczół na pokarm osiąga szczyt. Posiadając rośliny miododajne, pszczelarze zyskują większą łatwość w prowadzeniu pasiek, wspierając tym samym ochronę i rozmnażanie lokalnych populacji pszczół.

Te rośliny mają również kluczowe znaczenie dla zapylania innych gatunków, co jest niezbędne do produkcji żywności oraz utrzymania zdrowych ekosystemów. Zakładając rośliny miododajne, przyczyniamy się do różnorodności roślinności i przyciągania zapylaczy, co wywiera znaczący i korzystny wpływ na równowagę ekologiczną oraz bioróżnorodność.

Dlaczego sadzenie roślin miododajnych jest korzystne dla pszczół?

Sadzenie roślin miododajnych przynosi szereg korzyści pszczołom, które stanowią główne źródło ich pokarmu. Rośliny te oferują cenne składniki odżywcze, takie jak nektar i pyłek kwiatowy, niezbędne do prawidłowego rozwoju tych owadów. Ich obecność w ekosystemie wspiera bioróżnorodność oraz stabilność środowiska naturalnego. Umożliwiają pszczołom skuteczne zapylanie innych roślin, co ma kluczowy wpływ na produkcję żywności.

Różnorodne źródła pożytku dostarczają energii pszczołom przez cały rok, co jest niezwykle ważne w kontekście zmieniającego się klimatu i różnych zagrożeń dla środowiska. Rośliny takie jak:

• lawenda,
• facelia,
• koniczyna.

Dostarczają pszczołom bogatego nektaru w różnych okresach kwitnienia. Każda z nich odgrywa kluczową rolę w kreowaniu zdrowego ekosystemu, co z kolei wpływa na jakość miodu, który produkują. Wspieranie upraw roślin miododajnych przynosi korzyści nie tylko pszczołom, ale również całemu środowisku oraz ludziom, którzy korzystają z jego darów.

Jakie kwiaty miododajne wytwarzają pyłek niezbędny dla owadów zapylających?

Kwiaty miododajne mają niezwykle ważne znaczenie, gdyż dostarczają pyłku, który jest kluczowy dla owadów zapylających, przede wszystkim pszczół. Wśród roślin, które zapewniają ten cenny pokarm, znajdują się:

• facelia błękitna,
• gorczyca biała,
• gryka,
• koniczyna biała.

Pyłek kwiatowy stanowi bogate źródło białka, niezbędnego do prawidłowego rozwoju larw pszczół. Facelia błękitna wyróżnia się intensywnym kwitnieniem i obfitą produkcją pyłku, co skutkuje przyciąganiem wielu owadów zapylających. Z kolei gorczyca biała rośnie w zróżnicowanych warunkach i jej pyłek znacząco wzbogaca dietę pszczół. Gryka jest ceniona przede wszystkim za swoje wartości odżywcze, a koniczyna biała dostarcza zarówno nektaru, jak i pyłku, stając się wspaniałym pokarmem dla tych owadów. Obecność takich roślin w ogrodach zwiększa bioróżnorodność oraz przyciąga wiele różnych gatunków owadów zapylających. Wprowadzenie ich do upraw ma pozytywny wpływ na ochronę pszczół i wspiera tworzenie zrównoważonych ekosystemów, które są kluczowe dla zdrowia naszej planety.

Jak oblicza się wydajność miodową roślin?

Wydajność miodowa roślin jest obliczana na podstawie ilości cukrów występujących w nektarze, który kwiaty wydzielają podczas kwitnienia. W ostatnich latach wprowadzono nowoczesne metody oceny, które uwzględniają ilości cukrów produkujących poszczególne gatunki.

Wyniki tych badań ukazują, ile miodu można uzyskać z jednego hektara określonej uprawy. Takie informacje są niezwykle istotne dla pszczelarzy, ponieważ pomagają w planowaniu odpowiednich zasobów pożytku dla pszczół. Rośliny miododajne, jak:

• facelia błękitna,
• rzepak,

dostarczają cennych wskazówek dotyczących efektywności produkcji miodu. Znajomość ustalonej wydajności miodowej gatunków roślin jest niezbędna przy podejmowaniu decyzji o wysiewach oraz zarządzaniu pasiekami.

Wyniki tych obliczeń opierają się również na szczegółowych analizach chemicznych nektaru, które wskazują zawartość cukru oraz innych składników. Wartości te mogą się różnić w zależności od konkretnego gatunku roślin, lokalizacji ich upraw oraz panujących warunków atmosferycznych.

Ostateczna wydajność miodowa jest efektem skomplikowanych interakcji między wieloma czynnikami. Dlatego też ma ona kluczowe znaczenie zarówno dla pszczelarstwa, jak i dla ochrony bioróżnorodności.

Jakie czynniki wpływają na wydajność miodową roślin?

Wydajność miodowa roślin zależy od wielu czynników, które wpływają na ich zdolność do produkcji nektaru. Przede wszystkim, kluczowe znaczenie mają warunki glebowe, takie jak ich żyzność i struktura, które decydują o dostępności składników odżywczych. Gleby piaszczyste mogą ograniczać wzrost niektórych gatunków, podczas gdy gleby gliniaste lepiej zatrzymują wodę, co sprzyja rozwojowi roślin.

Niezwykle istotny jest także klimat, szczególnie temperatura oraz opady. Rośliny funkcjonujące w stabilnym klimacie, zapewniającym odpowiednie nasłonecznienie, zazwyczaj wytwarzają więcej nektaru. W przeciwnym razie, nadmiar deszczu czy niskie temperatury mogą negatywnie wpłynąć na ich wydajność.

Co więcej, dostępność wody stanowi kolejny kluczowy element. Rośliny miododajne są w stanie zwiększyć produkcję nektaru, gdy mają zapewnione odpowiednie nawodnienie. W czasie suszy, niestety, ich wydajność spada z powodu ograniczonej aktywności metabolicznej.

Również wiek i zdrowotność roślin mają znaczenie; młodsze rośliny często produkują mniej nektaru niż dojrzałe, które wykazują znacznie wyższą wydajność. Dobór gatunków roślin, odpowiednio dostosowanych do lokalnych warunków klimatycznych oraz gleby, wspiera osiąganie optymalnych rezultatów w produkcji miodu.

Dla przykładu, rośliny intensywnie kwitnące, jak facelia błękitna czy rzepak, mogą pochwalić się wysoką wartością nektarodajną, zwłaszcza w sprzyjających warunkach.

Jak mogą się różnić gatunki roślin miododajnych pod względem wartości nektarodajnej?

Rośliny miododajne różnią się znacznie pod względem ilości i jakości nektaru, który jest kluczowy dla pszczół. Istotnym wskaźnikiem tej właściwości jest wydajność miodowa, określająca zawartość cukrów w nektarze. Na przykład, facelia błękitna wyróżnia się wysoką efektywnością, co zapewnia pszczołom bogaty dostęp do nektaru. Natomiast koniczyna oraz rzepak mają swoje unikalne cechy, które wpływają na ich rolę w różnorodnych ekosystemach.

Warto pamiętać, że wiele czynników, takich jak:

• klimat,
• jakość gleby,
• zdrowotność roślin,
• dostępność pszczół do nektaru.

ma znaczenie dla ich nektarodajności. Rośliny rosnące w żyznych glebach i korzystnych warunkach klimatycznych są w stanie wyprodukować znacznie więcej nektaru. Jednak dostępność pszczół do nektaru również odgrywa kluczową rolę; ich obecność może ograniczać wydajność miodową, nawet jeśli rośliny intensywnie kwitną.

Zrozumienie tych różnic w produkcji nektaru jest niezwykle ważne dla pszczelarzy. Dzięki temu mogą oni lepiej zaplanować swoje uprawy, co wpływa korzystnie na zdrowie pszczół oraz jakość miodu. Gatunki, które obficie produkują nektar przez dłuższy okres kwitnienia, są szczególnie cenne dla rozwijających się populacji pszczół oraz dla zachowania bioróżnorodności w ekosystemach.

Jaką zawartość cukru mają różne gatunki roślin miododajnych?

Zawartość cukru w nektarze roślin miododajnych różni się w zależności od gatunku. Na przykład:

• facelia błękitna zawiera około 30% cukrów, co czyni ją bardzo wartościową dla pszczół,
• rzepak może zaskakiwać, osiągając nawet 40% cukrów, co sprzyja obfitszym zbiorom miodu,
• koniczyna biała oraz nostrzyk biały oferują zawartość cukru w przedziale od 25 do 35%, co również przyciąga pszczoły.

Na jakość nektaru wpływają również warunki środowiskowe. Rośliny rosnące w optymalnych warunkach, takich jak odpowiednia temperatura i wilgotność, wytwarzają nie tylko większe ilości nektaru, ale także osiągają wyższą koncentrację cukrów. Niezwykle istotne jest także, aby rośliny rosły w żyznych glebach, pełnych składników odżywczych, ponieważ to może prowadzić do lepszych zbiorów miodowych. Pora dnia również ma znaczenie – to właśnie w godzinach porannych, kiedy rośliny zaczynają kwitnienie, nektar jest najbardziej obfity.

Dla pszczelarzy monitorowanie tych wszystkich czynników jest kluczowe. Dzięki temu mają szansę optymalizować swoje uprawy i podnieść jakość pozyskiwanego miodu. Warto także stworzyć tabelę porównawczą, która zawiera dane o zawartości cukru w nektarze różnych roślin. Takie podejście pomoże pszczelarzom podejmować lepsze decyzje dotyczące wyboru roślin, które będą idealne dla ich pszczół.

Jakie są różnice między roślinami uprawnymi a miododajnymi?

Różnice pomiędzy roślinami uprawnymi a miododajnymi są istotne i mają kluczowe znaczenie dla ekologii oraz pszczelarstwa. Rośliny uprawne, takie jak zboża, warzywa czy owoce, są sadzone przede wszystkim z myślą o uzyskaniu plonów dla ludzi i zwierząt. Niestety, nie stanowią one pożywienia dla pszczół.

Z kolei rośliny miododajne mają za zadanie dostarczyć nektaru i pyłku, które są nieocenionym źródłem pokarmu dla tych owadów. Nektar, który jest kluczowy w produkcji miodu, jest niezbędny dla zdrowia całych kolonii pszczelich. Z kolei pyłek kwiatowy dostarcza niezbędne dla rozwoju larw białko.

Warto zauważyć, że niektóre rośliny uprawne, takie jak rzepak i gryka, mogą również przyciągać pszczoły swoją miododajnością, mimo że ich głównym celem jest produkcja plonów. Rośliny miododajne wyróżniają się swoją strukturą i składem chemicznym, co przyciąga owady zapylające oraz wspiera różnorodność ekologiczną.

Niestety, intensywna uprawa roślin może prowadzić do spadku bioróżnorodności oraz uproszczenia ekosystemów. Dlatego konieczne jest wspieranie upraw roślin miododajnych, które przyczyniają się do zdrowia naszych ekosystemów oraz ochrony pszczół i innych owadów zapylających.

Jakie są zalety kompozycji roślin miododajnych?

Kompozycje roślin miododajnych oferują liczne korzyści dla środowiska oraz lokalnych ekosystemów. Dzięki różnorodnym gatunkom, pszczoły mogą cieszyć się pożytkiem przez dłuższy okres, co jest niezwykle istotne dla ich zdrowia i efektywności.

Każdy rodzaj rośliny kwitnie w innym czasie, co sprawia, że mieszanki nasion roślin miododajnych doskonale odpowiadają na potrzeby pszczół przez cały sezon wegetacyjny. Takie zestawienia wspierają również bioróżnorodność, co korzystnie wpływa na całe ekosystemy.

Sadząc różne gatunki, tworzymy środowisko przyjazne zapylaczom, co z kolei przyczynia się do ich ochrony. Rośliny takie jak:

• facelia,
• koniczyna,
• lawenda

przyciągają nie tylko pszczoły, lecz także inne owady zapylające, stabilizując w ten sposób łańcuch pokarmowy. Dodatkowo, te kompozycje mogą znacząco wzbogacić ogrody, wprowadzając żywe kolory i przyjemne zapachy, co korzystnie wpływa na estetykę otoczenia.

Rośliny miododajne mają również potencjał, aby poprawić jakość gleby oraz wspierać retencję wody, co staje się coraz bardziej kluczowe w kontekście zmian klimatycznych. Stworzenie mieszanki roślin miododajnych stanowi świadomą inwestycję w zdrowie pszczół, bioróżnorodność oraz jakość miodu, przynosząc korzyści zarówno pszczelarzom, jak i naturalnym ekosystemom.

Jakie są zalety jednorocznych roślin miododajnych w ogrodzie?

Jednoroczne rośliny miododajne w ogrodzie przynoszą szereg korzyści. Te szybko rosnące i obficie kwitnące gatunki, takie jak:

• facelia błękitna,
• ogórecznik lekarski.

Skutecznie przyciągają owady zapylające, co nie tylko wspiera ich rozwój, ale również zwiększa bioróżnorodność w lokalnym ekosystemie. Ogrodnicy mają możliwość regularnej zmiany upraw, co stwarza przestrzeń do eksperymentów z różnorodnymi roślinami. Dostosowanie wyboru roślin do specyficznych warunków klimatycznych i glebowych to kolejny walor tych jednorocznych roślin.

Tak zróżnicowany wybór nie tylko wspiera populacje pszczół, ale również nadaje ogrodowi kolorowy i aromatyczny charakter, czyniąc go bardziej atrakcyjnym wizualnie. Dodatkowo, te rośliny miododajne są mało wymagające w pielęgnacji, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla ogrodników o mniejszym doświadczeniu.

Korzyści płynące z ich uprawy są widoczne szczególnie w okresach, gdy inne rośliny już przekwitły, zapewniając pszczołom i innym owadom stały dostęp do pożywienia. Wprowadzenie jednorocznych roślin miododajnych do ogrodu nie tylko wspiera ochronę pszczół, ale także przyczynia się do zachowania równowagi w ekosystemach, co w obecnych czasach nabiera szczególnego znaczenia, biorąc pod uwagę globalne zagrożenia dla bioróżnorodności.

Co wyróżnia główne gatunki roślin miododajnych, takie jak Facelia błękitna?

Rośliny miododajne, takie jak facelia błękitna, odznaczają się niezwykłymi cechami, które przyciągają pszczoły i inne owady zapylające. Ten gatunek to jedna z najskuteczniejszych roślin wytwarzających nektar. Jej wydajność miodowa wynosi około 30% cukrów w produkowanym nektarze, co czyni ją wyjątkowo wartościową. Facelia kwitnie intensywnie i ma krótki okres wegetacji, dzięki czemu pszczelarze mogą szybko zyskać pożytek dla swoich pszczół.

Również inne rośliny, takie jak:

• gorczyca biała – szczególnie atrakcyjna dla pszczół, oferująca im obfitość nektaru,
• koniczyna – oprócz nektaru dostarczająca również pyłek, co sprawia, że jest doskonałym źródłem pożywienia dla pszczół przez dłuższy czas.

Różnorodność roślin miododajnych oraz ich okresy kwitnienia odgrywają kluczową rolę w ekosystemach, wspierając pszczele populacje. Dodatkowo, te rośliny przyciągają także inne owady zapylające, co przyczynia się do wzrostu bioróżnorodności. Tworzenie ogrodów z roślinami miododajnymi nie tylko poprawia jakość miodu, ale także korzystnie wpływa na zdrowie całego ekosystemu. Stanowią one zatem istotny element w utrzymaniu równowagi ekologicznej.