Jan Tyszler

---

Życiorys

Jan Tyszler to absolwent wydziału grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, który ukończył w 1958 roku, oraz wydziału operatorskiego PWSTiF w Łodzi, gdzie zdobył dyplom w 1963 roku. Od chwili zakończenia studiów był związany z TVP SA, pełniąc rolę realizatora światła, a także czasami operatora obrazu. Jego twórczość obejmuje ponad kilka tysięcy programów telewizyjnych, w tym festiwale odbywające się w Opolu, Sopocie, Kołobrzegu i Zielonej Górze, a także produkcje Teatrów Telewizji oraz różnorodne widowiska artystyczne.

Współpraca z Mariuszem Walterem zaowocowała powstaniem uznanego Studia 2. W uznaniu za swoje osiągnięcia w dziedzinie telewizyjno-artystycznej, Jan Tyszler otrzymał liczne odznaczenia, w tym Złotą Odznakę TVP oraz Brązowy i Srebrny Krzyż Zasługi, a także Nagrodę I stopnia Prezesa TVP.

W latach 1980–1990 pełnił funkcję starszego wykładowcy na wydziale realizacji telewizyjnej Uniwersytetu Śląskiego, a także był aktywnym członkiem zarządu Związku Zawodowego Pracowników Twórczych TVP S.A. „Wizja”, której był inicjatorem powstania.

W latach 1975–1981 pracował jako dziennikarz i fotoreporter w miesięczniku „Magazyn Rodzinny”. Poza działalnością telewizyjną Jan Tyszler wykazuje swoje talenty artystyczne, malując portrety i kompozycje.

Od 2006 roku jest na emeryturze, lecz wciąż współpracuje z TVP. Jego pasja do pracy twórczej nie osłabła, co udowadnia publikacja książki „Wieluń i pamięć” z 2015 roku. Życie osobiste Jana Tyszlera także świadczy o jego zaangażowaniu: jest żonaty, jego małżonka Alicja jest nauczycielką, a córka Marta Tyszler pracuje jako dziennikarka.

Filmografia

Ważniejsze realizacje Teatru Telewizji – reżyseria światła

Oto lista kluczowych projektów, które Jan Tyszler zrealizował w zakresie reżyserii światła w Teatrze Telewizji. Ten wybitny twórca przyczynił się do powstania wielu pamiętnych produkcji, które są istotną częścią polskiej kultury telewizyjnej.

• 1966 – Chłopcy,
• 1970 – Długie pożegnanie,
• 1970 – Hamlet,
• 1970 – Alicja prowadzi śledztwo,
• 1970 – Świętoszek,
• 1972 – Lato w Nohant,
• 1972 – Umarły zbiera oklaski,
• 1973 – Beatrix Cenci,
• 1973 – Głos mordercy,
• 1973 – Eryk XIV,
• 1973 – Za kurtyną,
• 1974 – Śmierć w najszczęśliwszym dniu,
• 1977 – Pięćdziesiąt dukatów,
• 1977 – Nie-Boska komedia,
• 1977 – Rewizor,
• 1977 – Kronika polska Galla Anonima,
• 1978 – Romeo i Julia,
• 1978 – O coś więcej niż przetrwanie,
• 1979 – Złodziej,
• 1980 – Partia na instrument drewniany,
• 1980 – Pierścień wielkiej damy,
• 1980 – Cyrano de Bergerac,
• 1981 – Otello,
• 1981 – Pan Tadeusz (księgi) – 12 odcinków,
• 1981 – Pan Cogito,
• 1983 – Dziady,
• 1983 – Mironczarnia,
• 1984 – Przedwiośnie,
• 1984 – Ogłoszenie,
• 1986 – Komiwojażer,
• 1986 – Spiskowcy,
• 1987 – Kordian,
• 1987 – Iwona, księżniczka Burgunda,
• 1988 – Replika,
• 1988 – Służąca Zerlina,
• 1992 – Skąpiec,
• 1993 – Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie.

Ważniejsze realizacje filmowe jako operator obrazu (zdjęcia)

Jan Tyszler, znany również jako operator obrazu, miał na swoim koncie szereg istotnych dzieł filmowych, które dodały mu uznania w branży. Jego prace obejmują zarówno produkcje telewizyjne, jak i filmy fabularne, pokazujące jego wszechstronność i talent.

• 1975 – Jałta – 2 odcinki,
• 1985 – Kwestia wyboru,
• 1986 – Niepodległa – 5 odcinków,
• 1986 – A żyć trzeba dalej,
• 1988 – Generał Berling – 4 odcinki,
• 1988 – Rzeczpospolitej dni pierwsze,
• 1992 – Ernestyna (Dirottore Della Fotografiia) – produkcja włosko-polska.

---

Oceń: Jan Tyszler

---