Mieczysław Grabiński

---

Życiorys

Mieczysław Grabiński to postać o bogatym życiorysie, która w znaczący sposób wpłynęła na polskie sprawy międzynarodowe. Urodził się jako syn Kazimierza i Kazimiery. W młodzieńczych latach uczęszczał do szkoły podstawowej w Wieluniu, a następnie kontynuował naukę w gimnazjum w Kaliszu, które ukończył w 1912 roku. W tym czasie był aktywnym członkiem młodzieżowej organizacji niepodległościowej „Zarzewie”, co doprowadziło do jego aresztowania. Podczas I wojny światowej wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej jako legionista już w 1914 roku, a w 1917 roku ukończył naukę na Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie.

W 1919 roku rozpoczął służbę w polskiej dyplomacji, gdzie otrzymał różne stanowiska, w tym w Biurze Prac Kongresowych Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Pracował w konsulatach w Odessie i Królewcu, a także zajmował ważne miejsca w departamentach administracyjnych oraz jako sekretarz w poselstwie w Moskwie pomiędzy 1921 a 1924 rokiem. Jego kariera w dyplomacji obejmowała również stanowiska wicekonsula w Belgradzie i Zagrzebiu oraz radcy w Gdańsku.

W latach 1929–1933 pełnił funkcję konsula w Czerniowcach, a następnie wicekonsula generalnego w Wiedniu w latach 1935–1939. Po wybuchu II wojny światowej był konsulem generalnym w Monachium i Zagrzebiu. Niestety, 14 kwietnia 1941 roku został aresztowany przez ustaszów chorwackich, a następnie wydany gestapo, co skończyło się jego uwięzieniem w obozach, w tym w Dachau.

Po zakończeniu II wojny światowej Grabiński działał jako delegat Ministerstwa Spraw Zagranicznych w amerykańskiej strefie okupacyjnej Niemiec do 1949 roku. Był prezesem Polskiego Związku byłych Więźniów Politycznych Obozów Koncentracyjnych oraz Międzynarodowego Komitetu Uchodźców Politycznych. Angażował się także w działalność Instytutu Badań Spraw Międzynarodowych w Londynie, a w późniejszych latach zasiadał w IV Radzie Narodowej RP na uchodźstwie oraz w Ligi Niepodległości Polski.

Grabiński był członkiem zespołu redakcyjnego wydawnictwa „Polska służba zagraniczna po 1 września 1939 r.” i pozostawił po sobie cenny rękopis wspomnień zatytułowany „Wieluń na przełomie wieków”. Zmarł na uchodźstwie, a jego miejsce spoczynku to cmentarz Putney Vale w Londynie.

Życie prywatne

Mieczysław Grabiński był dedykowanym mężem Wandy, która żyła w latach 1901–1995. Wanda była córką Aleksandra Januszkiewicza, byłego rektora Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie, co podkreśla jego bliskie związki z elitą intelektualną tamtego okresu.

Para miała dwoje dzieci: Hannę i Jerzego, którzy stanowią część jego dziedzictwa rodzinnego.

Ordery i odznaczenia

Mieczysław Grabiński był osobą odznaczoną wieloma wyróżnieniami, które potwierdzają jego zasługi oraz oddanie dla kraju. Wśród jego odznaczeń znajdują się:

• Krzyż Niepodległości, który otrzymał 9 listopada 1931 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany mu 7 listopada 1929 roku,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Srebrny Medal za Długoletnią Służbę,
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę,
• Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii, nadany mu przez Rumunię,
• Krzyż Oficerski Orderu Świętego Sawy, który został mu przyznany przez Jugosławię.

Te odznaczenia świadczą o jego wielkim zaangażowaniu oraz osiągnięciach, które miały znaczenie dla Polski i innych krajów.

---

Oceń: Mieczysław Grabiński

---