Józef Henryk Hłasko

---

Życiorys

Józef Henryk Hłasko przyszedł na świat w roku 1863 w rodzinie Mikołaja Trojana Hłasko i Wiktorii z domu Czaplickiej, stanowiącej część starej szlachty witebskiej herbu Leliwa, w miejscowości Wieluń. Wkrótce po narodzinach rodzina przeniosła się do Warszawy, gdzie młody Hłasko rozpoczął swoją edukację w warszawskim gimnazjum. Niestety, w siódmej klasie został wydalony ze szkoły i dokończył naukę w szkole wojskowej w Odessie.

W 1895 roku Hłasko rozpoczął służbę w Warszawskiej Straży Ogniowej. Wkrótce zyskał reputację odważnego strażaka, co przyniosło mu uznanie zarówno wśród kolegów, jak i przełożonych. Już w 1901 roku awansował na kapitana, przenosząc się do Oddziału praskiego. Hłasko zyskał szczególne uznanie w 1907 roku, kiedy to za swoją odważną akcję ratunkową na Wiśle otrzymał Złoty Medal za Ratowanie Ginących oraz nakaz powrotu opłat za zniszczoną łódź ratunkową.

W obliczu wydarzeń z 1915 roku, gdy władze carskie opuściły Warszawę, Hłasko był zmuszony do ewakuacji z rodziną, pełniąc rolę komendanta wywożonej straży pożarnej. Po zakończeniu wojny, w 1918 roku, powrócił do kraju i 1 listopada tego samego roku został mianowany komendantem Warszawskiej Straży Ogniowej. Wówczas, wraz z synami, wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku.

Józef Hłasko zmarł 25 października 1922 roku. Jego ostatnim miejscem spoczynku są Stare Powązki, gdzie został pochowany (D-2-12).

---

Oceń: Józef Henryk Hłasko

---